Symptomatic Relief (Antwerp), 2024

Aluminium afgietsels van stukken kerkmeubilair komen samen met objecten die je vaak in koelkasten vindt: eierhouders, oogdruppels, verpakkingen ... Een lange isolatiestrip en een grote strik maken de installatie af.

In haar werk onderzoekt Grabuschnigg het begrip ‘tijd’, en de menselijke verlangens, behoeften en verdriet die tijd met zich meebrengt. Met de koelkast als metafoor verkent ze manieren van bewaring. Herkenbare huishoudelijke objecten worden daardoor symbolische bemiddelaars tussen verlies, zorg, zelfbehoud en verval.

In eerdere werken focuste de kunstenaar op persoonlijk verdriet rond verval. In deze nieuwe sculptuur verplaatst ze de aandacht naar het collectieve en rituele. De fragmenten van afgedankt kerkmeubilair hebben hun religieuze lading verloren, en zijn herleid tot alledaagse voorwerpen. Tegelijk roepen de kerkbankjes een hoger verlangen op naar iets gemeenschappelijks en sociaals, iets wat teruggrijpt naar ons collectief verleden.

Te zien in de tentoonstelling als nummer 27 op de wandelroute.