Ghouls, 2024

In Arabische folklore zijn ghouls of lijkenpikkers fictieve monsters die rondzwerven op begraafplaatsen, op zoek naar menselijk vlees. Isabelle Andriessen ging op zoek naar hoe die mythische wezens vandaag kunnen verschijnen. Het bracht haar bij de Craeybeckxtunnel onder het museum. Een ondergrondse autostrade met hoorbaar maar onzichtbaar gezoem van de auto’s.

De ghouls doemen op aan de nooduitgangen en verluchtingsrooster van de tunnel. Ze hebben iets duister ondergronds, met een zweem van angst, dood, grafkelders en geweld. Toch lokken deze sculpturen je ook dichtbij. De vreemde gedaanten hebben iets verleidelijks.

Als een trage performance veranderen ze heel subtiel: ze lekken, zweten en verkleuren. Hun huiveringwekkende verschijning doet denken aan machines, infrastructuur en relieken. Zijn ze een voorbode van een dystopisch landschap, een giftig wasteland waaruit de mens verdwenen is? Of suggereren ze net ontwikkeling en groei, een eindeloze drang naar leven? Wat maakt van iets levenloos iets levends? En is er wel zo’n duidelijke grens tussen levend en levenloos?

Te zien in de tentoonstelling als nummer 12 op de wandelroute.